ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗ – ΚΟΛΙΚΟΙ: Μέσα σε έναν μάρσιππο, ιδίως όταν πρόκειται για ένα mei tai, το μωρό θηλάζει σε όρθια στάση. Έτσι υπάρχουν λιγότερες πιθανότητες να πάθει παλινδρόμηση. Επιπλέον, η θέση του στην αγκαλιά του γονιού του βοηθά πολύ στους κολικούς. Κι αυτό επειδή όλο και περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι οι κολικοί στο πρώτο τρίμηνο της ζωής του βρέφους έχουν ως βασική αιτία το ανώριμο νευρικό σύστημά του, το οποίο δεν μπορεί να διαχειριστεί μόνο του τα πολλά ερεθίσματα που δέχεται μέσα στην ημέρα. Με το babywearing το μωρό βρίσκεται σε ένα προστατευμένο περιβάλλον, τη «φωλιά» του γονιού του. Νιώθει ασφάλεια, μπορεί να κοιμηθεί όποτε θέλει, ή απλώς να είναι ήρεμο, ακόμα και να απομονώνεται από τους ήχους και τις εικόνες γύρω του.
ΚΛΑΜΑ: Σε αντίθεση με τη λανθασμένη αντίληψη του παρελθόντος, ένα μωρό κλαίει για κάποιον λόγο (επειδή πεινάει, νυστάζει, έχει εκνευριστεί κ.ά.). Και όταν βρίσκεται στην αγκαλιά της μητέρας ή του πατέρα του είναι χαλαρό, ήρεμο και χαρούμενο. Αποδεδειγμένα, όταν «φοράμε» το μωρό μας 3-4 ώρες την ημέρα, το κλάμα του μειώνεται κατά μέσο όρο περίπου 50%.
ΣΩΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΣΩΜΑΤΟΣ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Ένας σωστός μάρσιππος μιμείται τον τρόπο που κρατάμε το μωρό στην αγκαλιά μας, αλλά και τον τρόπο που «κάθεται» πάνω μας όταν είμαστε ξαπλωμένοι. Αν το παρατηρήσουμε, θα δούμε ότι μοιάζει με βατραχάκι: τα πόδια του είναι ελαφρώς λυγισμένα και ακουμπισμένα δεξιά και αριστερά. Σε αυτήν ακριβώς τη στάση είναι και όταν το έχουμε αγκαλιά μέσα στο ringsling ή το mei tai μας. Δεν κρέμεται από πουθενά, απλώς «εφαρμόζει» πάνω στο σώμα μας χωρίς να πιέζονται η κοιλίτσα του και τα γεννητικά του όργανα. Επιπλέον, η θέση αυτή είναι θεραπευτική σε περίπτωση που υπάρχει κάποιο πρόβλημα στα ισχία και σίγουρα προτιμάται από την ξαπλωτή θέση.
ΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Μέσα στον μάρσιππο τα μωρά είναι χαλαρά και ήρεμα, δηλαδή στην ιδανική κατάσταση μάθησης. Μπορούν να βλέπουν τα πράγματα γύρω τους όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος, να παρατηρούν και να συμμετέχουν περισσότερο σε ό,τι συμβαίνει. Και σίγουρα αυτό δεν μπορεί να γίνει εξίσου καλά από μια κούνια, κοιτάζοντας τους… τοίχους ή το ταβάνι. Με όλα αυτά τα ερεθίσματα, όπως είναι φυσικό, ευνοείται η πνευματική τους ανάπτυξη.
Επίσης, πάρα πολύ σημαντικό είναι ότι στην αγκαλιά μας το μωρό μας νιώθει ασφάλεια και σιγουριά. Με τη βοήθεια του μπαμπά ή της μαμάς μαθαίνει να αντιδρά στα διάφορα ερεθίσματα και να αντιμετωπίζει καταστάσεις στρες, κι έτσι αποκτά αυτοπεποίθηση, απαραίτητο στοιχείο για τη μετέπειτα κοινωνικοποίησή του.
ΚΛΑΜΑ: Σε αντίθεση με τη λανθασμένη αντίληψη του παρελθόντος, ένα μωρό κλαίει για κάποιον λόγο (επειδή πεινάει, νυστάζει, έχει εκνευριστεί κ.ά.). Και όταν βρίσκεται στην αγκαλιά της μητέρας ή του πατέρα του είναι χαλαρό, ήρεμο και χαρούμενο. Αποδεδειγμένα, όταν «φοράμε» το μωρό μας 3-4 ώρες την ημέρα, το κλάμα του μειώνεται κατά μέσο όρο περίπου 50%.
ΣΩΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΣΩΜΑΤΟΣ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Ένας σωστός μάρσιππος μιμείται τον τρόπο που κρατάμε το μωρό στην αγκαλιά μας, αλλά και τον τρόπο που «κάθεται» πάνω μας όταν είμαστε ξαπλωμένοι. Αν το παρατηρήσουμε, θα δούμε ότι μοιάζει με βατραχάκι: τα πόδια του είναι ελαφρώς λυγισμένα και ακουμπισμένα δεξιά και αριστερά. Σε αυτήν ακριβώς τη στάση είναι και όταν το έχουμε αγκαλιά μέσα στο ringsling ή το mei tai μας. Δεν κρέμεται από πουθενά, απλώς «εφαρμόζει» πάνω στο σώμα μας χωρίς να πιέζονται η κοιλίτσα του και τα γεννητικά του όργανα. Επιπλέον, η θέση αυτή είναι θεραπευτική σε περίπτωση που υπάρχει κάποιο πρόβλημα στα ισχία και σίγουρα προτιμάται από την ξαπλωτή θέση.
ΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ: Μέσα στον μάρσιππο τα μωρά είναι χαλαρά και ήρεμα, δηλαδή στην ιδανική κατάσταση μάθησης. Μπορούν να βλέπουν τα πράγματα γύρω τους όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος, να παρατηρούν και να συμμετέχουν περισσότερο σε ό,τι συμβαίνει. Και σίγουρα αυτό δεν μπορεί να γίνει εξίσου καλά από μια κούνια, κοιτάζοντας τους… τοίχους ή το ταβάνι. Με όλα αυτά τα ερεθίσματα, όπως είναι φυσικό, ευνοείται η πνευματική τους ανάπτυξη.
Επίσης, πάρα πολύ σημαντικό είναι ότι στην αγκαλιά μας το μωρό μας νιώθει ασφάλεια και σιγουριά. Με τη βοήθεια του μπαμπά ή της μαμάς μαθαίνει να αντιδρά στα διάφορα ερεθίσματα και να αντιμετωπίζει καταστάσεις στρες, κι έτσι αποκτά αυτοπεποίθηση, απαραίτητο στοιχείο για τη μετέπειτα κοινωνικοποίησή του.
